آیاتی از کتاب مزامیر
4. آسمان را از بالا می‌خواند، و زمین را تا قوم خود را داوری کند
21. این عمل را کردی و من سکوت نمودم، پس گمان بردی که من مثل تو هستم، لیکن تو را توبیخ خواهم کرد، و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد
5. گوش خود را به مثلی فرا میدهم، معمّای خویش را (با نواختن) بربط می‌گشایم
11. زیرا می‌بیند که حکیمان می‌میرند، و جاهلان و ابلهان باهم هلاک می‌گردند، و دولت خود را برای دیگران ترک می‌کنند
15. مثل گوسفندان در گور رانده می‌شوند، و مرگ ایشان را شبانی می‌کند، و صبحگاهان راستان بر ایشان حکومت خواهند کرد، و صورت ایشان در گور پوسیده خواهد شد، تا مسکنی برای آن نباشد
6. دشمنانم دربارة من به بدی سخن می‌گویند، که کِی بمیرد و نام او گُم شود
16. آنانیکه بر من هَه هَه می‌گویند، به سبب خجالت خویش حیران شوند
