/عبرانیان 4/
4. زیرا در جایی راجع به روز هفتم بیان می‌کند که: «خدا در هفتمین روز، از همۀ کارهای خویش بیاسود،»
5. و باز در قسمتی که در بالا نقل شد، می‌گوید: «به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.»
8. زیرا اگر یوشَع به آنها آسایش بخشیده بود، مدتها بعد، خدا از روزی دیگر سخن نمی‌گفت.
9. پس قوم خدا هنوز باید از آسایش شَبّات برخوردار شوند؛
عیسی، کاهن اعظمِ ما
/عبرانیان 3/
2. او نسبت به کسی که او را برگماشت امین بود، همان‌گونه که موسی نیز در تمام خانۀ خدا امین بود.
4. زیرا هر خانه‌ای به دست کسی بنا می‌شود، امّا بانی همه چیز خداست.
5. موسی در مقام خادم در تمام خانۀ خدا امین بود تا بر آنچه می‌بایست در آینده گفته شود، شهادت دهد.
7. پس همان‌گونه که روح‌القدس می‌فرماید:«امروز، اگر صدای او را می‌شنوید،
8. دل خود را سخت مسازید،چنانکه در ایام تمرد کردید،به هنگام آزمایش در بیابان.
9. آنجا پدران شما مرا آزمایش و امتحان کردند،با اینکه چهل سال کارهای مرا دیده بودند.
11. پس در خشم خود سوگند خوردمکه به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.»
17. و از چه کسانی چهل سال خشمگین بود؟ مگر نه آنان که گناه کردند و اجسادشان در بیابان افتاد؟
19. پس می‌بینیم به سبب بی‌ایمانی بود که نتوانستند راه بیابند.
/عبرانیان 2/
1. پس بر ماست که به آنچه شنیده‌ایم با دقتِ هر چه بیشتر توجه کنیم، مبادا از آن منحرف شویم.
عیسی خود را همانند برادران خویش می‌سازد
5. او جهان آینده را که از آن سخن می‌گوییم، زیر فرمان فرشتگان قرار نداد.
7. او را اندکی کمتر از فرشتگان ساختی،و تاج جلال و اکرام را بر سرش نهادی
12. چنانکه می‌گوید:«نام تو را به برادرانم اعلام خواهم کرد؛و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.»
13. و باز می‌گوید:«من بر او توکل خواهم کرد.»و باز:«اینک من، و فرزندانی که خدا به من داده است.»
15. و آنان را که همۀ عمر در بندگیِ ترسِ از مرگ به سر برده‌اند، آزاد سازد.
16. زیرا مسلّم است که او نه فرشتگان، بلکه نسل ابراهیم را یاری می‌دهد.
18. چون او خود هنگامی که آزموده شد، رنج کشید، قادر است آنان را که آزموده می‌شوند، یاری رساند.
عبرانیان 1
1. در گذشته، خدا بارها و از راههای گوناگون به واسطۀ پیامبران با پدران ما سخن گفت،
4. پس به همان اندازه که نامی برتر از فرشتگان به میراث بُرد، از مقامی والاتر از آنها نیز برخوردار شد.
6. بلکه آن هنگام نیز که فرزند ارشد را به جهان می‌آورَد، می‌فرماید:«همۀ فرشتگان خدا او را بپرستند.»
7. حال آنکه دربارۀ فرشتگان می‌گوید:«فرشتگانش را بادها می‌سازد،و خادمانش را شعله‌های آتش.»
8. امّا دربارۀ پسر می‌گوید:«ای خدا، تخت سلطنت تو جاودانه است؛عصای پادشاهی تو عصای عدل و انصاف است.
10. و نیز می‌فرماید:«تو، ای خداوند، در آغازْ بنیان زمین را نهادی،و آسمانها صنعت دستان توست!
11. آنها از میان می‌روند، امّا تو بر‌جا می‌مانی!آنها همه چون جامهْ مندرس خواهند شد!
14. مگر آنها جملگی روحهایی خدمتگزار نیستند که برای خدمت به وارثان آیندۀ نجات فرستاده می‌شوند؟
فصل 2
1 لهذا هر نوع کینه و هر مکر و ریا و حسد و هر قسم بدگویی را ترک کرده،
2 چون اطفالِ نوزاده، مشتاق شیر روحانی و بی‌غش باشید، تا از آن برای نجات نمّو کنید،
3 اگر فی‌الواقع چشیده‌اید که خداوند مهربان است.
4 و به او تقرّب جسته، یعنی به آن سنگ زندهٔ ردّ شده از مردم، لکن نزد خدا برگزیده و مکرّم،
5 شما نیز، مثل سنگهای زنده بنا کرده می‌شوید به عمارت روحانی و کهانت مقدّس تا قربانی‌های روحانی و مقبول خدا را به‌واسطهٔٔ عیسی مسیح بگذرانید.
6 بنابراین، در کتاب مکتوب است که، اینک، می‌نهم در صهیون سنگی سر زاویه برگزیده و مکرّم، و هر که به وی ایمان آوَرَدْ خجل نخواهد شد.
7 پس شما را که ایمان دارید اکرام است، لکن آنانی را که ایمان ندارند، آن سنگی که معماران ردّ کردند، همان سر زاویه گردید،
8 و سنگ لغزش دهنده و صخرهٔ مصادم، زیرا که اطاعت کلام نکرده، لغزش می‌خورند، که برای همین معیّن شده‌اند.
9 لکن شما قبیلهٔ برگزیده و کهانت ملوکانه و امّت مقدّس و قومی که مِلک خاصِّ خدا باشد هستید، تا فضایل او را که شما را از ظلمتْ به نور عجیب خود خوانده است، اعلام نمایید.
10 که سابقاً قومی نبودید، و الآن قوم خدا هستید. آن وقت از رحمت محروم، امّا الحال رحمت کرده شده‌اید.
11 ای محبوبان، استدعا دارم که چون غریبان و بیگانگان از شهوات جسمی که با نفس در نزاع هستند، اجتناب نمایید؛
12 و سیرت خود را در میان امّت‌ها نیکو دارید تا در همان امری که شما را مثل بدکاران بد می‌گویند، از کارهای نیکوی شما که ببینند، در روز تفقّد، خدا را تمجید نمایند.
13 لهذا هر منصب بَشَری را بخاطر خداوند اطاعت کنید، خواه پادشاه را که فوق همه است،
14 و خواه حکّام را که رسولان وی هستند، بجهت انتقام کشیدن از بدکاران و تحسین نیکوکاران.
15 زیرا که همین است ارادهٔ خدا که به نیکوکاریِ خود، جهالت مردمان بی‌فهم را ساکت نمایید،
16 مثل آزادگان، امّا نه مثل آنانی که آزادیِ خود را پوشش شرارت می‌سازند، بلکه چون بندگان خدا.
17 همهٔ مردمان را احترام کنید. برادران را محبّت نمایید. از خدا بترسید. پادشاه را احترام نمایید.
18 ای نوکران، مطیع آقایان خود باشید با کمال ترس؛ و نه فقط صالحان و مهربانان را بلکه کج‌خُلقان را نیز.
19 زیرا این ثواب است، که کسی بجهت ضمیری که چشم بر خدا دارد، در وقتی که ناحقّ زحمت می‌کشد، دردها را متحمّل شود.
20 زیرا چه فخر دارد هنگامی که گناهکار بوده، تازیانه خورید و متحمّل آن شوید. لکن اگر نیکوکار بوده، زحمت کشید و صبر کنید، این نزد خدا ثواب است.
21 زیرا که برای همین خوانده شده‌اید، چونکه مسیح نیز برای ما عذاب کشید و شما را نمونه‌ای گذاشت، تا در اثر قدمهای وی رفتار نمایید،
22 که هیچ گناه نکرد، و مکر در زبانش یافت نشد.
23 چون او را دشنام می‌دادند، دشنام پس نمی‌داد؛ و چون عذاب می‌کشید تهدید نمی‌نمود، بلکه خویشتن را به داور عادل تسلیم کرد.
24 که خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمّل شد، تا از گناه مرده شده، به عدالت زیست نماییم، که به ضربهای او شفا یافته‌اید.
25 از آنرو که مانند گوسفندانِ گمشده بودید
لکن الحال به سوی شبان و اسقفِ جانهای خود برگشته‌اید.
