/یعقوب پسر زبدی/

یعقوب پسر زبدی (درگذشتهٔ ۴۴ میلادی) از حواریون و از دوازده رسول برگزیده عیسی بود. او پسر زبدی و سالومه و همچنین برادر یوحنا یکی دیگر از حواریون، بود. برای مشخص کردن وی از یعقوب پسر حلفا، او یعقوبِ بزرگتر نیز خوانده می‌شود. مسیرِ کامینو دِ سانتیاگو نیز برای زیارتِ محلی که مدفنِ وی خوانده می‌شود، مشهور است.

پطرس-رسولان عیسی مسیح

پِطرُس (به لاتین: Petrus) یا شمعون، یکی از دوازده حواری عیسی مسیح، رهبران کلیسای مسیحیت اولیه بودند. کلیسای کاتولیک رومی او را نخستین پاپ می‌دانند که توسط عیسی در گفتگوی «صخرهٔ کلیسای من» در متی ۱۶:۱۸ به مقام روحانیت رسیده‌است. همهٔ کلیساهای مسیحی باستان پطرس را به عنوان قدیسی مهم بزرگ می‌شمارند و او را بانی کلیسای انطاکیه و بعدتر کلیسای رم می‌دانند،^[۳] ولی در خصوص اقتدار جانشینان متعدد او در مسیحیت امروز اختلاف نظر دارند.

خانوادهٔ پطرس در جلیل در شهر بیت صیدا زندگی می‌کردند. آنها هم خود ماهی‌گیر بودند و هم چندین قایق ماهی‌گیری داشتند، که به دیگران اجاره می‌دادند.

پدر پطرس، یونا پس از تولد پسرش او را شمعون نامید. شمعون برادری به نام اندریاس داشت، که پیش از او به عیسی مسیح ایمان آورد.^[۶] بعدها او توسط عیسی به «کیفا» یا همان «پطرس» که به معنای صخره است ملقب شد.

در سال ۶۴ میلادی امپراتور روم نرون دستور به آتش زدن روم داد و سپس این تقصیر را بر گردن مسیحی‌ها نهاد. از این رو که پطرس رهبر کلیسا بود وی را دستگیر کرده و واژگون به خواست خودش بر صلیب کردند؛ زیرا خود وی گفت من لیاقت ندارم مانند عیسی مسیح بمیرم.

/اندریاس/رسولان عیسی مسیح/

اندریاس قدیس (به یونانی: Ἀνδρέας، Andreas)؛ اوایل قرن اول میلادی تا اواخر قرن)، که در کلیسای ارتدکس شرقی با نام پروتوکلتس(Prōtoklētos) شناخته می‌شود یکی از حواریون عیسی و برادر پطرس است. نام اندریاس یک نام یونانی به معنی شجاع است و بیشتر میان یهودیان معمول بوده‌است اما هیچ‌گونه ضبط عبری یا آرامی از نام وی صورت نگرفته‌است. وی به عنوان اولین اسقف کلیسای بیزانس شناخته می‌شود. روز وی ۳۰ نوامبر است.

نام وی در انجیل متی باب ۱۰ آیه ۲ آمده‌است. وی در شهر پاتراس در آخا و در شمال ساحل پلوپونز که آن زمان جزئی از امپراتوری روم بود به صلیب کشیده‌شد؛ گفته می‌شود که صلیب او به صورت X بوده‌است. در میانه سده دهم میلادی، سنت آندریاس به عنوان قدیس حامی اسکاتلند شناخته شد و به همین دلیل است که امروزه در پرچم اسکاتلند و نیز بریتانیا یک X قرار دارد.

رسولان مسیح-توما

تومای حواری، که گاهی تومای شکاک ویا دوقلو^[۱] نیز شناخته می‌شد. یکی از حواریون مسیح است که بیشتر به علت شکاکی در مورد زنده‌شدن مسیح معروف است و تا خود دست در زخم‌های مسیح نبرد باور نکرد که مسیح زنده شده‌است.

توماس معمولاً به عنوان «توماس شک دار» شناخته می شود، زیرا او در ابتدا در مورد رستاخیز عیسی مسیح شک داشت

بر اساس روایت‌های سنتی مسیحیان سنت توماس کرالای امروزی در هند، توماس برای موعظه انجیل به خارج از امپراتوری روم سفر کرد و تا منطقه تامیلاکم که در جنوب هند است، سفر کرد. 7] و در سال 52 پس از میلاد به Muziris Tamilakam (پاراورور شمالی و Kodungalloor امروزی در ایالت کرالا، هند) رسید.[8][9][1] در سال 1258، برخی از آثار به اورتونا، در آبروزو، ایتالیا آورده شد، جایی که آنها در کلیسای سنت توماس رسول نگهداری می شدند.[10] او به عنوان قدیس حامی هند در میان پیروان مسیحی آن در نظر گرفته می شود، [11][12] و جشن سنت توماس در 3 ژوئیه به عنوان روز مسیحیان هند جشن گرفته می شود.[13][14] نام توماس در میان مسیحیان سنت توماس شبه قاره هند بسیار محبوب است.

Thomas first speaks in the Gospel of John. In John 11:16,[15] when Lazarus has recently died, and the apostles do not wish to go back to Judea, Thomas says: "Let us also go, that we may die with him."[a]

Thomas speaks again in John 14:5. There, Jesus had just explained that he was going away to prepare a heavenly home for his followers, and that one day they would join him there. Thomas reacted by saying, "Lord, we know not whither thou goest; and how can we know the way?"[16]

John 20:24-29[17] tells how doubting Thomas was skeptical at first when he heard that Jesus had risen from the dead and appeared to the other apostles, saying, "Except I shall see on his hands the print of the nails, and put my finger into the print of the nails, and thrust my hand into his side, I will not believe."[18] But when Jesus appeared later and invited Thomas to touch his wounds and behold him, Thomas showed his belief by saying, "My Lord and my God".[19] Jesus then said, "Thomas, because thou hast seen me, thou hast believed: blessed [are] they that have not seen, and [yet] have believed."[20]

The Nag Hammadi copy of the Gospel of Thomas begins: "These are the secret sayings that the living Jesus spoke and Didymos, Judas Thomas, recorded." Early Syrian traditions also relate the apostle's full name as Judas Thomas.[b] Some have seen in the Acts of Thomas (written in east Syria in the early 3rd century, or perhaps as early as the first half of the 2nd century) an identification of Thomas with the apostle Judas, Son of James, better known in English as Jude. However, the first sentence of the Acts follows the Gospels and the Acts of the Apostles in distinguishing the apostle Thomas and the apostle Judas son of James. Others, such as James Tabor, identify him as Jude, brother of Jesus mentioned by Mark. In the Book of Thomas the Contender, part of the Nag Hammadi library, he is alleged to be a twin to Jesus: "Now, since it has been said that you are my twin and true companion, examine yourself…"[21]

A "Doubting Thomas" is a skeptic who refuses to believe without direct personal experience — a reference to the Gospel of John's depiction of the Apostle Thomas, who, in John's account, refused to believe the resurrected Jesus had appeared to the ten other apostles until he could see and feel Jesus' crucifixion wounds.

According to Syrian Christian tradition, Thomas was killed with a spear at St. Thomas Mount in Chennai on 3 July in AD 72, and his body was interred in Mylapore.[43] Ephrem the Syrian states that the Apostle was killed in India, and that his relics were taken then to Edessa. This is the earliest known record of his death

رسولان مسیح-تادئوس

یهودا یا تادئوس معروف به آددای یکی از حواریون عیسی است. او گاهی به نام برادر مسیح نام برده می‌شود اما نباید با یهودای اسخریوطی اشتباه گرفته شود.

وی بنیان‌گذار مذهب کلیسای حواری ارمنی شناخته می‌شود و کلیسایی در ایران (کنونی) به نام قره‌کلیسا به نام او ساخته و به وی تقدیم شده‌است.

باقیمانده‌های جسد او بعد از قتل در شام (سوریه کنونی)، به امپراتوری روم برده شد. مدفن وی هم‌اکنون در کلیسای سنت باسیل واتیکان می‌باشد.

برخی منابع وی را مدفون در کلیسایی در ارمنستان کنونی (در نزدیکی دریاچه سوان) و برخی دیگر منابع وی را مدفون در کلیسایی در رشته کوه‌های پامیر می‌دانند.

همچنین اغلب در نمادهایی با شعله در اطراف سرش نشان داده می شود. این نشان دهنده حضور او در پنطیکاست است، زمانی که او روح القدس را با دیگر حواریون دریافت کرد.

قدیس یهودا (قرن اول میلاد)، که با نام های سنت یهودا یا یهودا تادئوس نیز شناخته می شود، یکی از دوازده حواری عیسی بود که گاهی اوقات، نویسنده نامه یهودا است. مرقس و برخی از دست نوشته های متی او را "تادئوس" معرفی می کنند. لوقا از او به عنوان یهودا، پسر یعقوب، یا در نسخه پادشاه جیمز نام می برد: "یهودا برادر یعقوب" (لوقا 6:16). بیوگرافی سنت جود در خانواده ای یهودی در پانیاس، شهری در جلیل که بعداً توسط رومیان بازسازی شد و به قیصریه فیلیپی تغییر نام داد، به دنیا آمد. به احتمال زیاد، او هم یونانی و هم به زبان آرامی صحبت می‌کرد، مانند تقریباً همه هم‌عصرانش در آن منطقه، و یک کشاورز بود. سنت جود پسر کلوپاس و همسرش مریم، پسر عموی مریم باکره بود. سنت بر این است که پدر یهودا، کلوپاس، به دلیل ارادت صریح و صریح او به مسیح قیام یافته به قتل رسید. سنت معتقد است که قدیس یهودا انجیل را در یهودیه، سامره، ادومیه، سوریه، بین النهرین و لیبی موعظه کرد.

همچنین گفته می شود که او از بیروت و ادسا دیدن کرده است، اگرچه این مأموریت اخیر نیز به تادئوس ادسا، یکی از هفتاد نفر نسبت داده شده است. او به همراه شمعون غیور در ایران به شهادت رسیده است. نویسنده قرن چهاردهمی، نیسیفور کالیستوس، جود را در عروسی در کانا داماد می کند. گرچه گرگوری روشنگر به عنوان "رسول ارامنه" شناخته می شود، زمانی که او در سال 301 پس از میلاد تیریدات سوم پادشاه ارمنستان را غسل تعمید داد و ارامنه را به دین خود آورد، به طور سنتی اعتقاد بر این است که رسولان جود و بارتولمه اولین کسانی بودند که مسیحیت را به ارمنستان آوردند. و بنابراین به عنوان حامیان کلیسای حواری ارمنی مورد احترام قرار می گیرند.

St. Jude is traditionally depicted carrying the image of Jesus in his hand or close to his chest, denoting the legend of the Image of Edessa, recorded in apocryphal correspondence between Jesus and Abgarus which is reproduced in Eusebius' History Ecclesiastica, I, xiii. According to it, King Abgar of Edessa (a city located in what is now southeast Turkey) sent a letter to Jesus to cure him of an illness that afflicts him, and sent the envoy Hannan, the keeper of the archives, offering his own home city to Jesus as a safe dwelling place. The envoy either painted a likeness of Jesus, or Jesus, impressed with Abgar's great faith, pressed his face into a cloth and gave it to Hannan to take to Abgar with his answer. Upon seeing Jesus' image, the king placed it with great honor in one of his palatial houses. After Christ had ascended to heaven, St. Jude was sent to King Abgar by the Apostle St. Thomas. The king was cured and astonished. He converted to Christianity along with most of the people under his rule. Additionally, St. Jude is often depicted with a flame above his head. This represents his presence at Pentecost, when he received the Holy Spirit with the other apostles. Edited from New Encyclopedia