/۱قرنتیان 2/

موعظۀ پولس و حکمت دنیوی

1. من نیز ای برادران، هنگامی که نزد شما آمدم، با فصاحت و حکمت بشری نیامدم، آنگاه که راز خدا را به شما اعلام می‌کردم.

2. زیرا عزم جزم کرده بودم در میان شما چیزی ندانم جز عیسی مسیح، آن هم عیسای مصلوب.

3. من با ضعف، و با ترس و لرز بسیار نزد شما به سر بردم،

4. و پیام و وعظ من با کلمات گیرای حکیمانه بیان نشد، بلکه با برهانِ روح و قدرت،

5. تا ایمان شما نه بر حکمت بشری، بلکه بر قدرت خدا مبتنی باشد.

حکمت پنهان خدا

6. امّا در عین حال، ما در میان بالغان به بیان حکمت می‌پردازیم، امّا نه حکمتی که متعلق به عصر حاضر یا حکمرانان این عصر باشد که محکوم به زوالند،

7. بلکه حکمت خدا را بیان می‌کنیم که در رازی نهان بود و خدا آن را پیش از آغاز زمان، برای جلال ما مقرر فرمود.

8. امّا هیچ‌یک از حکمرانان عصر حاضر این حکمت را درک نکردند، زیرا اگر آن را درک کرده بودند، خداوندِ جلال را بر صلیب نمی‌کردند.

9. چنانکه آمده است:«آنچه را هیچ چشمی ندیده،هیچ گوشی نشنیده،و به هیچ اندیشه‌ای نرسیده،خدا برای دوستداران خود مهیا کرده است.»

10. زیرا خدا آن را توسط روحِ خود بر ما آشکار ساخته، چرا که روحْ همه چیز، حتی اعماق خدا را نیز می‌کاود.

11. زیرا کیست که از افکار آدمی آگاه باشد، جز روح خود او که در درون اوست؟ بر همین قیاس، فقط روح خداست که از افکار خدا آگاه است.

12. ولی ما نه روح این دنیا، بلکه روحی را یافته‌ایم که از خداست تا آنچه را خدا به ما عطا کرده است، بدانیم.

13. و از همین سخن می‌گوییم، آن هم نه با کلماتی که آموختۀ حکمت بشری باشد، بلکه با کلماتی که روح می‌آموزد؛ و بدین‌سان حقایق روحانی را با کلمات روحانی بیان می‌کنیم.

14. امّا انسان نفسانی امور مربوط به روح خدا را نمی‌پذیرد زیرا در نظرش جهالت است، و قادر به درکشان نیست، چرا که قضاوت درست دربارۀ آنها تنها از دیدگاهی روحانی میسّر است.

15. امّا شخص روحانی دربارۀ همه چیز قضاوت می‌کند، ولی هیچ‌کس را یارای قضاوت دربارۀ او نیست.

16. «زیرا کیست که فکر خداوند را دانسته باشدتا به او مشورت دهد؟»ولی ما فکر مسیح را داریم.

/۱قرنتیان/

 از پولس، که به خواست خدا فرا خوانده شده است تا رسول عیسی مسیح باشد، و از برادرمان سوسْتِنِس،

2. به کلیسای خدا در قُرِنتُس، که در مسیحْ عیسی تقدیس شده و فرا خوانده شده‌اند تا قوم مقدّس خدا باشند، همراه با همۀ آنان که در هر جای دیگر نام خداوند ما عیسی مسیح را می‌خوانند، که خداوند ما و خداوند ایشان است:

3. فیض و سلامتی از سوی خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح بر شما باد.

شکرگزاری

4. من همواره خدای خود را به‌خاطر شما و آن فیض خدا که در مسیحْ عیسی به شما بخشیده شده است، سپاس می‌گویم.

5. زیرا شما در او از هر حیث غنی شده‌اید، در هر نوع بیان و هر گونه معرفت،

6. چنانکه شهادت ما بر مسیح در میان شما استوار گردید،

7. به گونه‌ای که شما از هیچ عطایی بی‌نصیب نیستید، در همان حال که مکاشفۀ خداوند ما عیسی مسیح را انتظار می‌کشید.

8. او شما را تا به آخر استوار نگاه خواهد داشت، تا در روز خداوندمان عیسی مسیح بَری از ملامت باشید.

9. امین است خدایی که شما را به رفاقت با پسرش، خداوند ما عیسی مسیح، فرا خوانده است.

تفرقه بر سر حکمت

10. ای برادران، به نام خداوند ما عیسی مسیح از شما تمنا دارم که با هم توافق داشته باشید و در میان شما تفرقه نباشد، بلکه در اندیشه و رأی با هم متحد باشید.

11. زیرا ای برادرانِ من، اهل خانۀ خْلوئه به من خبر داده‌اند که در میان شما جدالهاست.

12. مقصود اینکه یکی از شما می‌گوید، «من به پولس تعلق دارم»؛ دیگری می‌گوید، «من متعلق به آپولس هستم»؛ یکی می‌گوید، «من به کیفا تعلق دارم»؛ و دیگری، که «من از آنِ مسیح هستم.»

13. آیا مسیح تقسیم شده است؟ آیا پولس بود که برای شما بر صلیب شد؟ و آیا به نام پولس تعمید گرفتید؟

14. خدا را شکر می‌کنم که به‌جز کْریسپوس و گایوس، هیچ‌کس دیگر از شما را تعمید ندادم،

15. تا کسی نتواند بگوید به نام من تعمید یافتید.

16. البته خانوادۀ اِستِفاناس را نیز تعمید دادم؛ ولی به یاد ندارم کسی دیگر را تعمید داده باشم.

17. زیرا مسیح مرا نفرستاد تا تعمید دهم بلکه تا بشارت رسانم، ولی نه با حکمت سخنوری، مبادا قدرت صلیب مسیح بی‌اثر گردد.

پیام صلیب و حکمت دنیوی

18. زیرا پیام صلیب برای آنان که هلاک می‌شوند جهالت است، امّا برای ما که نجات می‌یابیم قدرت خداست.

19. زیرا نوشته شده است:«حکمتِ حکیمان را نابود خواهم ساختو فهم فهیمان را باطل خواهم گردانید.»

20. براستی، حکیم کجاست؟ عالِمِ دین کجاست؟ مباحثه‌گرِ این عصر کجاست؟ مگر خدا حکمت دنیا را جهالت نگردانیده است؟

21. زیرا از آنجا که بنا بر حکمتِ خدا، دنیا نتوانست از طریق حکمتْ خدا را بشناسد، خدا چنان مصلحت دید که از راه جهالتِ موعظه، کسانی را که ایمان می‌آورند، نجات بخشد.

22. زیرا یهودیان خواستار آیت‌اند و یونانیان در پی حکمت،

23. ولی ما مسیح مصلوب را وعظ می‌کنیم که یهودیان را سنگ لغزش است و غیریهودیان را جهالت،

24. امّا فراخواندگان را، چه یهودی و چه یونانی، مسیحْ قدرت خدا و حکمت خداست.

25. زیرا جهالتِ خدا از حکمتِ انسان حکیمانه‌تر و ناتوانیِ خدا از قدرتِ انسان تواناتر است.

ایمانداران قُرِنتُس و حکمت دنیوی

26. ای برادران، وضع خود را، آن هنگام که خدا شما را فرا خواند، در نظر آورید. بیشتر شما با معیارهای بشری، حکیم محسوب نمی‌شدید؛ و بیشتر شما از قدرتمندان یا نجیب‌زادگان نبودید.

27. امّا خدا آنچه را که دنیا جهالت می‌پندارد، برگزید تا حکیمان را خجل سازد؛ و آنچه را که دنیا ضعیف می‌شمارَد، انتخاب کرد تا قدرتمندان را شرمنده سازد؛

28. خدا آنچه را که این دنیا پَست و حقیر می‌انگارد، بلکه نیستیها را، برگزید تا هستیها را باطل سازد،

29. تا هیچ بشری در حضور او فخر نکند.

30. از اوست که شما در مسیحْ عیسی هستید، که از جانب خدا برای ما حکمت شده است، یعنی پارسایی، قدّوسیت و رهایی ما.

31. تا چنانکه آمده است: «هر که فخر می‌کند، به خداوند فخر کند.

پولس رسول

پولُس (عبری:שאול התרסי شائول طرسوسی، یونانی:Σαούλ شائول و Σαῦλος سوئولوس و Παῦλος پولوس)، نام‌آور به پولس رسول، از مبلغان مسیحیت بود؛ برخلاف حواریون، پولس هرگز با عیسی دیدار مستقیم نداشته‌است، در کتاب اعمال رسولان، پولس پیشوای غیریهودیان^[۱] و یعقوب پیشوای یهودیان^[۲] خوانده شده‌اند.

بیش‌تر آگاهی‌ها دربارهٔ زندگی پولس از نوشته‌های کتاب اعمال گرفته شده‌است. گفتار پولس در مورد زندگی خویش در کتاب غلاطیان آمده‌است؛ با این حال دربارهٔ زندگیش پیش از گرویدن به مسیحیت اطلاعات جامعی در دست نیست و اختلاف‌هایی میان نظر تاریخ‌نگاران هست.

در روایت پولس در غلاطیان آمده است که 14 سال پس از تغییر دین، او دوباره به اورشلیم رفت.^[۱۱] مشخص نیست که در این مدت چه اتفاقی افتاده است

چهارده بخش عهد جدید به پولس نسبت داده می‌شود. رسالهٔ رومیان، اول قرنتیان، دوم قرنتیان، گالاتیان (غلاطیان)، فیلیپیان، اول تسالونیکیان، افسسیان، کولوسیان، دوم تسالونیکیان و فیلمون به‌طور قطع نوشته او هستند. در مورد چهار بخش دیگر بیشتر محققان معتقدند نوشته او نیست که این قسمت‌ها عبارتند از: اول تیموتائوس، دوم تیموتائوس، تیتوس.

متی

متی (با تلفظ: متا؛ در عبری:מתי، در یونانی:Ματθαίος؛ به معنی «بخشش خدا») پسر الفائوس، یکی از دوازده حواری عیسی و از نخستین مسیحیان بود.^[۱] او از اهالی اورشلیم بود و یک‌سال از عیسی بزرگ‌تر بود. او را لاوی نیز می‌خوانده‌اند.^[۲] او خواندن و نوشتن می‌دانست و پیشه‌اش جمع آوری مالیات بود.^[۳] متی پیش از گرویدن به عیسی، در جلیل و کفرناحوم به هرود خدمت می‌کرد. وی جشنی بزرگ برای عیسی گرفت و بسیاری از جمع آوران مالیات را به آن جشن دعوت کرد.^[۴] متی در انطاکیه سوریه، انجیل خود را نوشت؛ در این انجیل او از نوشته‌های مرقس بهره برد. متی در قرن اول در حبشه درگذشت و مزارش در سالرنو ایتالیاست.

طبق متی 9:9 و مرقس 2:14، متی در کنار گمرک در کپرناحوم (نزدیک آلماگور امروزی، اسرائیل، در دریای جلیل) نشسته بود که عیسی او را به همراه خود فراخواند. با فرض درست بودن شناسایی متی با لاوی، متی (احتمالاً به معنای «هدیه یهوه») به نظر می‌رسد که نام مسیحی لاوی (مرقس «لاوی پسر آلفائوس» نامیده می‌شود) که به عنوان باجگیر استخدام شده بود. در خدمت هرود آنتیپاس، چهارسالار جلیل. از آنجا که شغل لاوی در همه جا بی اعتمادی و تحقیر را به دنبال داشت، علمای فریسیان از عیسی انتقاد کردند که او را دیدند که با باجگیران و گناهکاران غذا می خورد، در نتیجه عیسی پاسخ داد: "من نیامدم تا عادلان را بخوانم، بلکه گناهکاران را دعوت کنم

متی در شهر کپرناحوم، شهری شلوغ با یک گمرک، مشغول به کار بود. فقط یک روز دیگر بود، و متیو مشغول کارش برای جمع آوری مالیات بود. در همان نزدیکی، عیسی نیز کار خود را انجام می داد و مردی فلج را معالجه می کرد. برای هر دوی آنها یک روز عادی بود. اما عیسی پس از انجام معجزه خود، در خیابان اصلی کپرناحوم قدم زد، متی را در خارج از گمرک دید، و سپس ... روز عادی به پایان رسید.

متی برای دین شناسان و مورخان شخصیت جالبی است زیرا او فرد محبوبی نبود. در واقع، او به احتمال زیاد مورد نفرت قرار می گرفت... به شدت. می بینید، متیو باجگیر بود. در ظاهر، این به معنای باجگیر است (که به تنهایی ممکن است به مردم دلیل کافی برای نفرت از او بدهد)، اما فراموش نکنید که مردم عبری به چه کسانی مالیات می پرداختند. عبرانیان تحت کنترل امپراتوری روم زندگی می کردند. بنابراین، متی فقط یک باجگیر نبود، او یک مأمور یهودی رومیان بود.

The apostle Matthew, a Jew himself, offered a decidedly Jewish perspective on the ministry of Jesus. He included more than fifty direct citations—and even more indirect allusions—from the Old Testament. This exceeds any of the other gospels and indicates that Matthew had the Jewish population in mind when he sat down to write. Matthew’s extensive connections between Jesus and the Old Testament provide ample prophetic evidence for Jesus’s ministry but also give contemporary readers a glimpse into how first-century readers approached the Old Testament with a Christ-centered mind-set.

گفته می شود که پس از مرگ/شهادت/ مسیح، و بعد رستاخیز و عروج مسیح، متی مقدس به مدت 15 سال انجیل را به عبرانیان موعظه کرد و در این مدت انجیل را به زبان آرامی نوشت، قبل از اینکه به شرق برود تا به تلاش های خود در بشارت ادامه دهد. طبق سنت، او، مانند همه حواریون به استثنای قدیس جان انجیلی، به شهادت رسید، اما گزارش های شهادت او بسیار متفاوت بود. همه آن را در جایی در شرق قرار می دهند، اما همانطور که دایره المعارف کاتولیک اشاره می کند، "معلوم نیست که او را سوزانده اند، سنگ زده اند یا سر بریده اند.

یوحنا بن زبدی

یوحنّا نام یکی از دوازده رسولان است. وی نویسنده پنج کتاب از کتابهای عهد جدید ( مکاشفه، رساله اول ودوم وسوم یوحنا ) به انضمام انجیل یوحنّا می‌باشد

نام پدر او زِبِدی و نام مادرش سالومه و برادر یعقوب رسول بوده است.

نام وی معمولا بعد از برادرش یعقوب آمده است، که دلالت بر آن دارد که یوحنّا برادر کوچکتر بوده است.

اولین خوانده شدن یوحنّا توسط عیسی، زمانی رخ داد که عیسی در کنار دریای جلیل قدم می‌زد. یوحنّا با برادرش در قایق پدرشان مشغول تعمیر تور ماهیگیری بودند که عیسی از آنها خواست به دنبال او بروند و آنها قایق را فورا ترک کرده و به دنبال عیسی رفتند. در اناجیل لوقا و یوحنا این ماجرا با جزئیات بیشتری شرح داده شده است که شامل معجزه گرفتن ماهی به تعداد بسیار زیاد بر اساس گفته مسیح، که باعث وحشت آنان از جمله یعقوب و یوحنّا می‌گردد. نام وی در تمامی لیست رسولان مسیح در کتاب اناجیل دیده می‌شود.

 یوحنّا یکی از چهار شاگردی بود که همراه مسیح در کوه زیتون بود و وی یکی از کسانی بود که در مورد خراب شدن ساختمانهای عظیم و هیکل از عیسی سوال کرد. یوحنّا به همراه پطرس مامور تدارک شام فصح ( شام آخر ) گردیند.

یوحنا وپطرس اولین کسانی بودند که مریم مجدلیه پس از آنکه سنگ قبر را در جایش ندید، به آنان اطلاع داد.

یک روز پس از رستاخیز، عیسی باز در کناره دریای طبریه، برای سومین بار در بین شاگردان حضور پیدا کرد، یوحنا نیز در بین شاگردان حضور داشت و شاهد معجزه صید صد و پنجاه و سه ماهی بود و در خوردن نان و ماهی با عیسی شرکت داشت.
پس از عروج مسیح، یوحنا به همراه پطرس به خانه خدا در اورشلیم رفت و بر دروازه معبد لنگ مادرزادی بود که توسط پطرس شفا می‌یابد، پس از معجزه شفای شخص لنگ در دروازه معبد، پطرس و یوحنا توسط روسای یهود دستگیر و به زندان افتادند. پس از دستگیری و حضور در شورای یهودیان، به سبب ترویج حقانیت مسیح

و دانستند که همراهی با عیسی چنین تغییر شگرفی در آنان به وجود آورده و آنان را رها کردند.

زمانی که رسولان فهمیدند که اهالی سامره ایمان آورده اند، یوحنا و پطرس را به سامره فرستادند و در آنجا یوحنا و پطرس برای آنان دعا کردند تا روح‌القدس بر آنان قرار گیرد.
پولس، یوحنا و پطرس و یعقوب را ستونهای کلیسا خواند و یوحنا یک از کسانی بود که پولس را تشویق به خدمت در میان غیر یهودیان کرد.

وی همراه با یعقوب و پطرس شاهد بر برخاستن دختر یایروس از مردگان توسط عیسی بود. یوحنّا یکی از سه شاگردی بود که توسط عیسی به بالای تپه‌ای برده شد و او حضور الیاس و موسی را با مسیح و تغییر چهره عیسی را دید.

پس از تغییر چهره عیسی بر بالای تپه، عیسی تصمیم گرفت که به اورشلیم برود و چند نفر را فرستاد تا در سامره برای ایشان محلی برای اقامت بگیرند، اما سامریها به دلیل دشمنی با یهودیان به آنان محلی برای اقامت ندادند. یعقوب و یوحنّا پس از اطلاع از جریان، به عیسی گفتند: دعا کنیم تا از آسمان بر آنها آتش ببارد، که نشان از علاقه و غیرت این دو برادر به عیسی بود، اما عیسی آنان را ملامت کرد و به واسطه روحیه تندی که این دو برادر داشتند به آنان لقب بُوْانَرجَسْ یعنی پسران رعد داد.

یوحنی یار محبوب عیسی مسیح بود و عیسی بر روی صلیب به مریم مادرش و یوحنا " ای مادر یوحنی اینک پسرت و ای یوحنی مریم اینک مادرت

به‌نظر می‌رسد که برای چند سالی اورشلیم محل سکونت اصلی او بوده باشد. بر اساس روایت معتبری، او سال‌های آخر عمر خود را در افسس گذرانید. در مورد فعالیت‌ها و خدمات او در افسس، اطلاع چندانی در دست نیست. وی دوران کهنسالی طولانی خود را در افسس گذرانید و در آنجا انجیل، سه رساله و کتاب مکاشفهٔ خود را به‌رشتهٔ تحریر درآورده است

اپیفانوس تاریخ وفات وی را در سال سوم سلطنت تروجان یعنی سال ۱۰۰ میلادی می‌داند و اظهار می‌دارد که او در سن ۹۴ سالگی در افسس از دنیا رفته‌است.

یوحنا در دوران شکنجه مسیحیان در رُم در یک دیگ پر از روغن در حال جوش انداخته شد، اما بطور معجزه آسایی از مرگ نجات یافت. یوحنا بعدا به زندان با اعمال شاقه در معدن و در جزیره ای بنام پاتموس تبعید شد. او کتاب مکاشفه را در آنجا نوشت. یوحنای رسول بعدها آزاد شد و به ترکیه امروزی برگشت. او در پیری جان سپرد